Schrijfsel: Kamperen onder de Spaanse zon

Een van mijn dromen is om ooit een boek te schrijven en te publiceren. Al meerdere malen heb ik een poging gewaagd maar halverwege toch weer afgehaakt. Vandaag heb ik een stukje geschreven, niet voor een boek ofzo, maar gewoon een stuk over hoe leuk kamperen kan zijn op een sarcastische manier. Ongeveer één A4tje lang. Zoals jullie weten bevindt ik mij momenteel op een camping in Spanje met mijn ouders en ik ben ermee opgegroeid. Aangezien het weer hier niet denderend is (het regent hier zelfs), heb ik tijd en inspiratie genoeg. Ik ben van plan om nog zo'n stuk te schrijven tijdens mijn vakantie en om uiteindelijk het schrijven weer op te pakken. 

weheartit

Lees verder voor mijn schrijfsel...

Kamperen onder de Spaanse zon

Het hele jaar kijk je uit naar je vakantie. Je maakt een keuze tussen een vliegvakantie en een autovakantie, tussen een hotel, een huisje en een tent, en dan is het uitkiezen van de bestemming waar jij en je reisgezelschap zich tijdens de vakantie goed kunnen ophouden ook nog een hele klus.

Eindelijk besloten dat het een kampeervakantie onder de Spaanse zon wordt met het hele gezin, dit jaar kiezen jullie voor een goed weer garantie, zijn er nog een hoop voorbereidingen te treffen. De kampeerspullen die een jaar lang ongebruikt op zolder hebben gelegen moeten worden afgestoft, spelletjes, eten en kleding moeten bijeen gesprokkeld worden en dit moet uiteindelijk allemaal mee in de auto.

Je denkt alles bij je te hebben voor deze kampeervakantie onder de Spaanse zon: zonnebril… check, zonnebrand… check, parasol… check, badkleding…check en opblaaskrokodil…check!  Met de auto volgepakt ga je op weg en blijkt het nog een hele klus om je twee kinderen op de achterbank urenlang vermaakt te houden zodat ze elkaar niet gaan lopen vervelen, of erger nog huilen. Regelmatig worden er Hollandse snoepjes rondgedeeld en wordt het spelletje “Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet…” voor de zoveelste keer gespeeld. Denk je dat je goed op weg bent, moet er regelmatig een tussenstop (afhankelijk van de noodzaak ook nog noodstop) gemaakt worden voor een drink-, eet-, of plaspauze.

Na meer dan vijftien uur in de auto gezeten te hebben, je weet inmiddels niet meer hoe je moet zitten en ook niet meer hoe je de kinderen nog rustig kunt houden op de achterbank, kom je aan in de Costa Brava en ben je op ongeveer een half uur rijden van de geboekte camping af. De hele reis tot aan de Spaanse grens was TomTom je beste vriend, maar nu blijkt dat Tom het adres van de camping toch echt niet kent. Gelukkig heb je de papieren van de boeking wel meegenomen en besluit je om maar gewoon naar het plaatsje te reizen, in de hoop dat de camping daar aangegeven staat. Gelukkig staat de camping vlak voor het plaatsje aangegeven en hoef je alleen nog maar de bewegwijzering te volgen die je naar de camping leidt.

Eenmaal op de camping aangekomen ben je doodmoe en wil je het liefst uitrusten, dat gaat nog niet want de tent zal zich niet vanzelf opbouwen. De kinderen natuurlijk door het dolle heen, die willen hun badkleding en de opblaaskrokodil om te gaan zwemmen in het campingzwembad. Na met moeite de badkleding uit de auto te hebben gevist en de krokodil van lucht te hebben voorzien, is het tijd om de tent op te bouwen. Dit blijkt een bloed-zweet-tranen werk te zijn, maar anderhalf uur later staat de tent rechtop en is de auto leeg. Eindelijk tijd om dat flesje wijn open te trekken en weg te dutten in een van die oncomfortabele campingstoelen. 

Laat jullie mening in de comments achter! Schrijven jullie ook weleens?