Kostuumdrama’s zijn zoet

Kwijl jij al weg bij de gedachte van heerlijke strakke jurken, mannen die nog echte heren zijn en vogeltjes op je landgoed? Mannen met hoge hoeden, de jaren waarin je hevig verliefd bent en met je vriendinnen roddelt over het gerucht dat hij je ten huwelijk vraagt.

Waarschijnlijk kijkt het merendeel van kostuumdramaliefhebber de series of films. Daarin hoeft je jouw fantasie niet ver te laten rijken en jouw hersens niet te laten kraken over de mooie mannen of ouderwetse dorpjes. Nee, in de series wordt het allemaal voor je voorgekauwd en hoef je enkel op tijd op de bank te zitten met een doos tissues en een stel vriendinnen naast je.

Als de acteurs je niet aanstaan of het landgoed niet helemaal gelegen ligt waar jij hem had gehoopt, dan kun je altijd nog terugvallen op de boeken. Met de boeken van Jane Austen kun je alle kanten op. Hoe de personages eruit zien, welke kleur jurk ze aanhebben, hoeveel paarden hebben ze. Noem het maar op.

Helaas kun je nooit om de sympathie heen van de hoofdrolspeelster. Zo had ik bijvoorbeeld bij het boek Emma wel medeleven met haar, maar met de serie stond ze mij ontzettend tegen. Haar opdringerigheid in de serie had ik in het hele boek niet meegekregen -of er overheen gelezen-.

Ik vind, zeker de oudere versies van, Jane Austen haar boeken niet om doorheen te komen. Het is langdradig geschreven en het duurt eeuwen om erin te komen. Daarom denk ik dat de series de uitkomst bieden. Wat wel weer vervelend is, is dat je van elk boek twee series hebt en ook nog eens een film.

(En gelukkig eindigen kostuumdrama ook nooit met een goede eind en is alles roze en zoet. Erg origineel.)

Geschreven door: Zora