Sinterklaas is weer in het land. Overal in de winkels is te zien, waar het allemaal om draait. Cadeautjes!! De kinderen mogen hun schoen weer zetten en hun verlanglijstje maken voor pakjesavond. Zelf doe ik er dit keer weinig aan en ik kom niet verder dan de horror film: Sint. Geweldige film, ik vond hem briljant.
Toch… heeft Sinterklaas iets, dat sfeertje wat erbij komt kijken. Chocolade pepernoten (heel slecht voor mij!!), een oude man met baard die allemaal kleine kinderen op schoot wil hebben (als het je oude buurman was geweest, had hij al gezeten voor pedofilie, maar nee, Sinterklaas komt er mee weg.) Ja, alleen de Nederlanders verzinnen weer zoiets als Sinterklaas, wat zijn we toch een geweldig landje hé.
Ik wist nog hoe verdrietig ik was, toen mijn moeder me vertelde dat Sinterklaas niet bestond, eerst dacht ik dat ze bedoelde dat Sinterklaas was overleden en ik kon wel huilen, maar toen ze me uitlegde dat hij niet bestond, zakte de grond onder me voeten vandaan. Ja, we leren kinderen allemaal dat ze niet mogen liegen en dat eerlijkheid het langst duurt, maar de ouders, die kunnen er wat van. En toch was mijn Sinterklaas tijd geweldig. Zwarte pieten in de bijenkorf, de aankomst van Sinterklaas, mijn schoen zetten voor de kachel en de grote zak van Sinterklaas die voor de deur stond op 5 december.
Dit jaar doe ik het maar met de chocolade pepernoten en loopt Sinterklaas stilletjes mijn huisje voorbij.
Geschreven door: onze anonieme columnist
Geen opmerkingen:
Een reactie posten