Het stadsleven

Opgegroeid ben ik in het zuiden van Nederland, in een Limburgs dorp. Alles leuk en aardig met dat ons kent ons gevoel maar eerlijk gezegd helemaal niks voor mij. Natuurlijk is het wel lekker dat de natuur langs je deur ligt zodat je ’s ochtends een rondje kunt joggen door het bos of dat je een rondje kunt wandelen met de hond. Maar al gauw genoeg ben ik tijdelijk verhuisd naar de stad, Maastricht nog wel. Ik heb daar een jaar gewerkt. Heerlijk om zo even de stad in te kunnen lopen in plaats van thuis in de bank televisie kijken bij gebrek aan beter. Ja, dat leven in de stad beviel mij wel.

Een jaar later ben ik gaan studeren in Breda, dus weer een reden om naar de stad te verhuizen. Ik vond nog wel een kamer midden in het centrum van Breda, he-le-maal ge-wel-dig…toch? 

Aan de ene kant wel aangezien voor mij alles binnen handbereik ligt, de stad, het uitgaan, school, sporten, bioscoop enzovoorts. Bijna alles ligt op maximaal een kwartier loopafstand. Maar er zijn ook zekere con’s waarom het wonen in een stad niet aan te raden is. En de grootste is wel het geluidsoverlast in de nachten. Ik woon dichtbij het uitgaansgebied en zodra de kroegen sluiten lopen er schreeuwende jongeren onder mijn raam en dat hoor ik zelfs terwijl beide ramen gesloten zijn. Een tweede negatief aspect zijn de kosten, niet alleen is het huren van een kamer/woning in een stad duurder dan daarbuiten, tevens ben je sneller geneigd om iets buiten de deur te gaan ondernemen of je gaat vaker de stad in om te shoppen waar je toch stiekem snel teveel geld aan uitgeeft.

Wonen in een stad is leuk als je jong bent en je het leuk vindt om vaak iets te gaan doen met vrienden, maar ik zou toch niet meer in het stadscentrum willen wonen als ik over een tijdje ga samenwonen met mijn vriend. Dan is romantisch een wandeling door het bos maken veel gezelliger én goedkoper. 

En mijn kinderen zou ik later niet graag zien opgroeien in een stad, dus tegen die tijd kies ik toch weer voor het dorpsleven waarschijnlijk.

Geschreven door: Steffie